Danimarka'daki sosyal mesafeli yerlilere gelince, tamamen dijital versiyonda, Yeni Sanal Sinema platformu aracılığıyla film başına altı avroluk pazarlık fiyatıyla 140'tan fazla doküman yer aldı. (İnsanları içeride güvenli tutmak için birçok sinematik neden, Danimarka hükümetinin de bir kamu hizmeti ödülü vermek isteyebileceğidir.) Ve panik alışverişinde ABD'ye sıkışmış olmama rağmen, bir gazeteci olarak, bunların çoğuna erişime izin verildi. CPH: MARKET üzerinden filmler (Yarı şaka yaptığım, COVID-19 trendine başladığından beri erişebildiğim tek iyi stoklanmış pazar).
Şimdiye kadar yıldız seçimlerinin yaklaşık dörtte birini gördüm (sadece?), Ancak sıra dışı bir çekiliş paylaşan sadece sallayamadığım birkaç doküman vardı. Beklenmedik bir şekilde, kendimi filmlerin kendileri tarafından perili değilken buldum. Ve bu kahramanların haklı olarak ünlü biyografinin isimleri ya da oyunu değiştiren aktivist belgelerin günlük kahramanları (bu yılki dizisinde de bolca yer almasına rağmen) olduğu için değil. Gerçekten de, ikisi de değildir. Aslında, bazıları hiç bulunmamış olabilir.
Belki de gerçeküstü bir zamanda garip bir festival deneyimi için uygun olan, burada beni kurtaran ve çok gerçek dünyadan çok ihtiyaç duyulan bir kaçış sağlayan en iyi kurgusal olmayan yıldızlar ve ilgili belgeseller.
Claire (Ecstasy, Ana Yarışma)
Brezilyalı film yapımcısı Moara Passoni’nin değiştirdiği ego Clara'yı anoreksinin derinliklerinde sınır ötesi ilk Ecstasy'sinde değiştirirken “Kalbimi içimde tutmak için bir kafes kafes yapıyorum” diyor. Vücudunun başkenti Brasília'ya yansıtıldığını - geçilemez bir kale, “acımasız form zevki”, içeriden ve dışarıdan ezici isyan. Kişisel, açıkça politiktir, çünkü Passoni'nin kendisi kalbini ekranda giyer.
George Goldsmith (Kış Yolculuğu, Yeni Danimarka Filmleri)
Deneyimli radyo sunucusu Martin Goldsmith (VO'da) ve babası arasında geçmişten gelen tarihi görüntüleri bir araya getirmek - bir zamanlar Nazi Almanya'sında bir Yahudi Kültür Federasyonu müzisyeni - Danimarkalı yönetmen Anders Østergaard'ın (Burma VJ: Kapalı Bir Ülkeden Raporlama) düzenlemesi tour de force, geçmiş şimdiye kadar şaşırtıcı bir şekilde sıkıştırılan B&W Berlin'den renkli Tucson'a zahmetsizce selar. George (eski adıyla Günther), büyük Bruno Ganz'ın büyüleyici bir final performansı, doktor yıldızlarının En İyi Erkek Oyuncu Oscar'ları için uygun olmadığına dair beni yakıyor.
Frédéric (Mon Amour, Ana Yarışma)
“Karşılıklı hafızamızdan koparılmış,” yoğun bir ilişkiden ayrılan herkesin yakından anladığı bir şeydir. "Hangimiz diğerinin gücündeydi?" Fransız film yapımcısı David Teboul'un umutsuz destanı (ve neredeyse üç saat), erkek arkadaşının ölümü onu (ve biz), bir dizi karmaşık çizilmiş resme benzeyen nefes kesen görüntülere benzeyen ıssız bir Sibirya'da bir yolculuğa çıkardıktan sonra iç teselli arayışı içinde çoğunlukla yaşlı erkek ve kadınların yaşama, pişmanlıklara ve her şeye özgürce maruz kalan kadınlardan oluşan bir dizi sahne. Bir aşk ve ölüm hikayesi, filmin çekim gücü olan Frédéric, sadece eski fotoğraflarda görünse de, her karede hissedilir bir hayalettir.
Michael (Kanlı Burun, Boş Cepler, En Büyük İsimler)
Ross kardeşlerden en sonuncusu özlü CPH: DOX filmi - yani doktor saflarının saçlarını yırtması için tasarlandı. Gülünç olandan dokunaklıya sık sık, aynı sahnede, bir Las Vegas barında son çağrı sırasında iyiye kapanmadan önce çekilen bu karakter çalışmaları koleksiyonu Michael, hala açık olan bir New Orleans kantininde çekildi, günahkar ve Sin City salonunda uyuyan aktör. Michael Martin (bir Big Easy barında gerçekten süpüren eski bir aktör) tarafından canlandırılan, senaryo yazılacak kadar iyi olan sarhoş derin bilgelik sunar. Ve genç bir müzisyeni takılmadan önce “dışarı çıkması” konusunda uyardığında, “eskiden bir şeyler yapan ve artık bir şey yapmayan bir adamdan daha sıkıcı bir şey yok” basitçe yıkıcıdır. Uzun zaman önce ruhunun bir kısmını oynadığı rollere kaybeden bir huzursuz portre.
Maia (Görüntüleme Kabini, Değişim Yapanlar)
İsrailli yönetmen Ra'anan Alexandrowicz (Bu Bölümlerdeki Kanun), üniversite öğrencilerinin hem İsrail yanlısı hem de Filistin yanlısı çevrimiçi propagandayı izlemeye nasıl tepki verdiklerini araştırmak / filme almak için yola çıktı ve sadece İsrail'e yaslanan sadece yirmili bir şeye odaklandı. Kadın. Endişe verici olmayan bir şekilde bilinçsiz Maia, camla çevrili bir kabin içindeki görüntüleri ciddiyetle keserken, aynı zamanda bizi sorgulama önyargısından kurgunun gerçeğe olan bağlılığımızı nasıl etkilediğine kadar her şeyi ele alarak kendi tavşan deliğini aşağıya çekiyor. Kurgusal olmayan bir karakterin onu izlemesine neden olan nadir görülen bir şeydir;
